Onder meer Jaime Jackson heeft veel onderzoek gedaan naar gedrag van paarden die vrij in de natuur lopen:
Paarden blijven van nature altijd buiten, dat moge duidelijk zijn. In de vrije natuur zoeken ze eventueel beschutting onder een boom, maar een grot binnengaan zullen ze nooit doen.Wat voor veel mensen minder duidelijk is: Paarden hebben geen vaste dagindeling en geen vast waak- en slaapritme! Paarden zijn geen dagdieren, geen nachtdieren, ze trekken zich gewoon niets aan van het dagritme maar volgen gewoon hun eigen ritme. En dat bestaat uit grazen, even dutten, grazen, even dutten, enzovoorts. En dat gaat dag en nacht zo door.
Uit vele onderzoeken en geduldige observaties zijn we achter de dagindeling van wilde paarden gekomen (Duncan, 1980). Zoals je in de grafiek kan zien wordt er zo'n 15 tot 17 uur per etmaal besteed aan grazen. Alleen al grazend wordt op die manier dagelijks zo'n 30 kilometer afgelegd!
In de natuur moeten paarden vaak aanzienlijke afstanden afleggen om te kunnen drinken. In de literatuur worden afstanden genoemd van zo'n 16 Km (Feist and McCulough 1976). Deze afstand komt nog bij het dagelijkse totaal van 30 Km. Voeg daaraan toe dat paarden vaak van het ene naar het andere gebied trekken, regelmatig ergens van schrikken of vanwege sociale activiteiten rondrennen en dan begrijp je dat er nogal wat kilometers extra worden afgelegd. De meeste onderzoekers vinden 50 Km per dag een realistische schatting.
Het belangrijkste verschil in hoeven tussen wilde paarden en gedomesticeerde paarden is de manier waarop we de hoeven bekappen. Een onnatuurlijke bekapping verzwakt de hoef, hoefijzers richten grote schade aan. Waar wilde paarden dagelijks tientallen kilometers over een rotsbodem rennen kunnen gedomesticeerde paarden veelal niet eens een grindpad oversteken, zonder de hoeven te beschermen tegen datgene waar ze voor gemaakt zijn: contact met de ondergrond.
(Bron: www.paardnatuurlijk.nl)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten